soğuk kuyulara düşünce
fısıltıların
aldırma
sahipsizdir söylediğimiz her söz
nasıl olsa
taş duvarlarda bir gölge
sadece nefesimiz
biri çığlık attığında
diğeri sussa
böyle yosun kaplamaz üzerini
her değmediğimiz
kulağına bir müzik çalındığında
üzülür gibi bir çocuk
en sevdiği şarkının
sözleri çalındığında
yerle yeksan
yanaklarında büyüttüğün
gözyaşların
akranların unutmuş
yetim sevmenin her hecesi
darıldığında
her cevabın bilmecesi
sağılmış taze süt gibi
akıyor
suskun dudaklarımda
bir elveda hepsi hepsi
bilmediğin
gidemediğin yollar
-onlar zaten senin değildi-
dağıldı
arapça dualarında ezberin
bir tekerleme sanki kaybolduğum
tekerlekler dönerken
ağzında kör rehberin
mürekkep kokarmış bilmezdim
boğuluyorum
senle dolu şimdi
kör kuyularda sözlerin…
