sabah güneş doğdu mu her mevsimden
kokuna uyanırdı kan-ter içinde
rüyasında kan gören
keserek nefsimizi
açardı en ince derdinden
nefislerimiz kangren
teselli bulmuş
sahabeler gibiydik onu son gören
oysa ki o
ver diyetini der
geçerdi günlerimizin hepsinden
okunmuştu
kutsaldı artık gözyaşlarımız
okunmuştu
zikirler eşliğinde alınyazımız
sabah ezanı okundu mu her minareden
korkunla uyanırdı kan-ter içinde
düşmanına kan veren
keserek nefesimizi
açardı en ince, en derinden
nefeslerimiz kangren
teselli bulmuş
sahabeler gibiydik onu son gören
oysa ki o
ver diyetini der
seçerdi ömrümüzün hapsinden...
