en müstesna yerinde
her yerimde kaybolup
o esnada ardına düştüğüm
kuytu köşelerinde gizlediği gülüşleri
zihnimin içinde yılanlar gibi kördüğüm
bu gördüğüm
upuzunken dinginliği
bir yersiz yurtsuzun
kapıma gelmiş tanrı misafirliği
dönmüş sanki devran büsbütün
üstümün başımın rengi solmuş
ellerim
bakıyorum ellerime
usulca sana dokunmuş
kan gitmiyor köhne tenlerime
tüm sensiz yerlerime
sanki bir bir orak vurulmuş
en muhteşem yerinde
her şeyimle kaybolup
o neşenin ardına düştüğüm
kuytu köşelerinde gizlediği gülüşleri
zihnimin içinde yalanlar gibi döndürdüğüm
sen!
