Dönüşümü bir sen bil ey çınar
sana yazdığım mektupları
as birer birer dallarına
as ki konuşabilelim
her Kumla rüzgarında
sana kumsalı anlatacak değilim
ve güneşi
ve el ele sevgilileri
‘veda’ları hep ‘merhaba’lar içindir bilirsin
sahi postacı zamanında getiriyor mu mektuplarımı
ona gölgeni ver benim için
ver ki altında serinleyebilsin
unutmadan köpeğime de göz-kulak oluver
ona söyle geri döneceğimi
geleceğim gün belki yaprakların kadar sonra
ama sonbaharda gelirsem o başka
bunu kim bilebilir
gece gelsem ilk önce ayla selamlaşabilirim
keza gündüz güneşle
ilk sana ‘merhaba’ diyebilecek anı
ben nasıl bulabilirim
dönüşümü bir sen bil ey çınar
ağladığım zamanları
yaşa ben yokken oralarda...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder