Günlerin serin serin yaşıyorsun
dalıyorsun rüyalara gözlerimden izinsiz
Uyan!
uyan artık kar-beyaz uykulardan!
ayrılmadan önce ikimiz
biliyorsun
‘Mil’ çekti gözlerime ellerin
şimdi her şeyden ne denli uzak görünüyorsun
ellerimiz el ele değil artık
elleri kelepçeli birimiz
ve yüreği kireç hangimiz görüyorsun
şimdi her şeyimden ne de uzak görünüyorsun
övünüyorsun körlüğümden dem vurarak
demek yaşayabildin sen de herkes gibi
nankörlüğü erdem sanarak...
güllerim sende derin derin, saklıyorsun
kokluyorsun anmak istediğin zaman beni izinsiz
Utan!
utan artık yalnızlık korkusundan
terk etmeden henüz beni
biliyorsun
önce ‘Mil’ çekti gözlerime ellerin
sonra sen çektin gittin
şimdi her şeyimden ne denli uzak görünüyorsun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder