MAZİLİ SEVDA

O kadar eskilerden çağırıyor ki sesin

tanıdık bir şey var

üzerinde bu seslenişin

öyle güzel dokunuyorsun ki sözlere

bir tat bırakıyor ağzımda

bana hatırlattığın her yer

bak uyandın şimdi

-cemren düştü canıma da-

bahar kendinden utanıyor

biliyorsun uzun zamandır

üzerine titrediğimi

o kadar beklediğim bir çiçeksin ki

açması için

tanıdık bir şey var

üzerinde bu ürperişin

korkuyor tomurcuklar

öyle güzel kokuyorsun ki sabahları

bir hayat bırakabilirim anında

seni unuttuğum her güne

binlerce bahane bulabilirim

ya da bir küfür savurabilirim

uyuduğum gecelere

o kadar hasretle beklendin ki

acele bir şeyler var gene de hala

üzerinde gözlerimin

öyle anlamlı ki şimdi

ağladığım her dem

öyle derin

öksüzlüğü bitmiştir artık

tüm seni sevmelerin…