KEDİLER UNUTMAZ

Bir kedi

hatırlatsın sana

içinde başıboş bıraktıklarını

çünkü unuttuğun ne varsa

tüm biriktirdiklerinle

sen o'sun...

o derece kırılgan kabuğuyla

ayın ışığıyla bile çatlayan...

olsun...



çünkü şiirle uyandırıldık

paslı bir şehirde

utandırıldık hep

türlü rüyalardan

bir yorganın gökyüzü

olduğu yerde unutulmuştuk

bir yoncanın

solmadığı yerde

biz kuruduk...

bir nehir hatırlatsın sana artık

içinden umursamazca akan her şeyi

çünkü yatağında uyuttuğun

ne varsa

tüm yitirdiklerinle

sen o'sun...

bir kedi hatırlatacak nasılsa

içinde vahşi bıraktıklarını

seni vahşice bıraktıklarını...

olsun...

AVARE GEZ(EG)ENLER

İki gezegendi gözlerin

birisinde bir kuyu buldum

kayboldum…

diğeri kesin bir okyanus

belki daha derin…

hangisine baksam

boğulurdum…

bazen esir olmak için

hasret yaşarsın ya bir prangaya

işte bu tutsaklık

tutar seni yar kenarında

can atarsın bu çölde

dönmek için bir kadavraya

çünkü her serap

gün gelir kaybolur…

ölüme yer açamayacak kadar

doluysa okyanusla göğüs kafesin

ölemezsin…

içinde ot biter

yüreğine tırpan değer de

sen bir türlü yeşeremezsin…

bu susuzluk

bu kuraklık

sökülmüş gri bir hazirandan

kök salıyor ansızın bir göz yaşı

utanıyor gözleri adamdan…

bir ses yankılanıyor soluk

sanki geçiştirilmiş bir uyku

içinde düşler dalgalandırıyor

yeşile yenik düşmüş bir kuyu…

belki de sırf bu yüzden

sus pus olmuş

-yükü sessizliğinden-

kendi kıyısına vurmuş

adamın içindeki okyanus…