asfalt;
kara derili bir yılanmış,
deri değiştirmiş.
gece;
kimsesiz bir efendiymiş,
zindanları bir bilmece.
mucizeler;
orada toplanırmış apansız,
ben uyur-gezer.
sen geç kalmışsın bu sefer,
Çamlıkoy yalnız.
bir ayrı tat bırakıyor,
ağzımda şimdi her yer...
asfalt;
gene kara dönerken,
mesafe meşakkatli.
yol;
aynı yol,
üzerinde şehirli ruhlar kovboy.
başka bir ben bu,
şimdi şehirden giren.
artık daha heybetli günler,
ve daha kalabalık
içimdeki yalnızlık...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder