2 Şubat 2008 Cumartesi

BELLİ

Senin değdiğin yer acıtacak

ağlatarak gelecek ecelim

ağ atacaksın göz yaşlarıma

silemeyecek ellerim

tozun kalırsa yaprağımda

yenilir tüm ‘GÜL’lerim

adını alıp kaçacaksın

bir daha ‘seviyorum’ demeyeceğim...

‘Seninim’ dediğin yer acıtacak

gidemeyeceğim gelmezsen gidensiz

gel-git’ lerde ağlarsam

dışa kapanır çünkü gözlerim

orada ‘vuslat’ bekler de

‘kibir’ burada nedendir yetim...

Seni sevdiğim yer acıtacak

akıtacak zehrini nefesin

boğulurken anlayacağım

serin sözlerin en derin

çaresiz çırpınacağım içinde

senleyken

ve yine sensiz

ölüm mü kolay, alay mı?

-alaylar kalmaz kimsesiz!-

Hiç yorum yok: