Ortaçağdaki tunç miğferlerin
ağırlığını hissettim sende ey yağmur
ve Ortaçağdan kalan kafaların üzerine
düşüşünü gördüm bu gece
düşmesi gibi bir savaşçı kolunun
ölmek üzereyken
yağız atının başına
ve ben de vuruldum sana, o adam gibi
vuruldum sana...
ben sıyrılır geçercesine aranızdan
ben ki
o ıslak kan gölünden alelacele kaçan
atlıyı izleyen uygar insan
ben bile toprak kokusu duyabildim
ayrılmadan henüz savaş meydanından
ve arkalarında kuş izi bırakan
kılıçlar gibi yol gösterdi bana
saçaklar altında solgun insanlar
insan ki, en güzel sevgiliyi yağmurda bulur
yağmurdan kaçmayanlar arasından...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder