Zamansızmış her şey
senin sıhhatsizliğin
benim saatim gereksizmiş...
zalimin gün saymasında başka ne
yaşadığımız, yaşayacağımız öfke!
ecelsizmiş ölümler bak
oysa biz çiçekler topluyorduk
daima yenilerini bulacağımızı sanarak
an’larımız yokluğumuzda daha an’lamlı
anaların koynunda da bizsizlik
kolu kopmuş bebekler gibi böyle sallandı...
eksikmiş her tutunduğun
ve eksizmiş ömür de ne yazık
talim yerinde sıkacak mermimiz yokken
bir savaşa gönderilmemiz gerçekten ayıp...
yine yola koşulmuş bulduk kendimizi
yine ağlayarak katıldık orduya
kaçamadık
açamadık kapısını dermanın da
yıkıldı evimiz, ocağımız
şaşırmadık...
kaç kalleşin arasında silahlanmışız
kan kardeşimizin
bir anda varlıklı oluşu
nasıl da gözümüzden kaçmış...
düz yollarda görünür olmuştu ne zamandır
doğru ya nerede onun yokuşu?
ah bu ani uçurum
bu sevdiklerimizin bir bir yok oluşu
neyi aldı da bizden
yokluğu yüzümüze vurdu birden!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder