zorla takım elbise giydiriliyor ruhuma
gözlerimden kan sızıyor
derman bulamıyorum açık yaralarıma
üşüyorum
ısıtmıyor ruhumu hiçbir gün
hiçbir düş
-küçük bir tebessüm belki arada-
sonra gene yüzümden düşen bin parça
söz etmiyorum kimselere
kimseler bilmiyor bayramlarda ağladığımı
küçük bir kaktüs aldığımı
sıkıntıdan kumbaramdaki paraları saydığımı
çoraplarımı katladığımı
kimseler bilmiyor
hiçbir şey bilmediğimi
bilenlere inanmadığımı
kavga edenleri ayıramadığımı
terkedilmiş bir hayvana dayanamadığımı
güçsüzüm
zorla takım elbise giydiriliyor ruhuma
sözlerimden kan sızıyor
derman bulamıyorum azıcık yamalarıma
üşüyorum
ısıtmıyor ruhumu hiçbir yüz
hiçbir gülüş
-küçük bir tebessüm belki arada-
sonra gene yüzümden düşen bin parça...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder