Beklemekte sırasını (şimdi)
elleri kolları bağlı gece
katran karası sensizliğim
öksüz yeraltında
beklemede...
hiçbir şey anlatmıyor artık kitabım
hiçbir yer beni çağırmıyor
kahkahalar çelmiyor aklımı
çekilemiyor bir türlü kızağa ıssızlığım
ıstırabım yele yük olmuş
-yine de- sensizliğime el değmiyor
en değilmemiş yerime
burgu burgu bıçak girmiş
kaç fare kemirmiş de yaramı
kan kaybı kolay tarif edilmiyor...
beklemekte sırasını şimdi
gözleri dağlı gece
olmaz olası sensizliğim
olmazsa olmaz’ım
susuz yeraltında
beklemede...
hiçbir şey ağlatmıyor artık
hiçbir yer seni bırakmıyor
kayboluyorum her yerde
herkesin içinde
bütün düzlükler yokuşa varıyor
çığlık atıyorum ağıdını
-çakıyorum bir çivi gibi- zalim sessizliğine
bir türlü durduramıyorum ne yazık
senin aleni saklanmışlığını
DUR dediğim yerden kan sızıyor
değdiğin yerden sızlıyor bedenim de
kimsesizliğime el değmiyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder