KUŞ-ŞEHİR VE UZAKLAR

Sen ne kadar güzeldin Ocak’ ta

ve İstanbul senin gibi ne kadar uyku mahmuru!

İstanbul ne de yakışmıştı sana o sabah

ve ben, ne kadar az uyurdum seni sevmekten!

ağlardım şehrin kulaklarına ‘Neden uyandırdın?’

günler ne kadar masumdu

huzurlar ne kadar ŞİMDİ

İstanbul ilk öpüşmemizdeki ürkek kadınlıktı

hatırlamaktan utandığın

bir İstanbul senin gibi

bir de sabahlar benim kadar erkendi Ocak’ ta

biliyorum kuşlar bana aldırmazdı

ve kuşku kaldırmaz

bu şehirde her çifte iki güvercin düşerdi

ezan sesleriyle iki güvercin düşerdi Haliç’ e bazen

-herkes iyi niyetli değil-

kuşlar ne de yakışmıştı İstanbul’a o sabah

ve ben ne kadar üzgündüm Haliç’ i görmekten

ne günler masumdu

ne de şimdinin huzuru ayakta durabiliyordu

İstanbul ilk sevişmemizdeki toy şehirdi

korkuyordu gitmekten uzaklara

bir İstanbul senin gibi

bir de kuşlar benim kadar ölümüneydi Ocak’ta...