Sandım beni seviyor
sandım gidiyorum çok uzaklara
dedim ki ‘Herkes beni terk ediyor
bari onun yolu kısa bu pabuçlarla’
niye verdim pecmurde yüreğimi
-hiç bilmem-
bir palyaçonun yolu biter mi?
o hep yürüdü bana varmadan
önce ağlattı benden söz ederek
sonra herkesi güldürdü
güllerini derdi gitti
kayboluşuma bakmadan
onun düşlerini kurdum
düşünüp durdum
‘Niye yüreğimi verdim’
bir palyaçonun evine hırsız girer mi?
sandım gençlik hülyası önce
sandım yollar biter
kolay olsa ayak izlerine dalıp gitmezdim
niye tüm sırlarımdı, derdim
kör parmaklıklar hiç ‘Ehlileşmiş’ der mi?
vahşi bir hayvan gibi kin tutmadım ben de
7 kat çeliğin içindeyken yüreğim
üzer mi her an göğsümde patlayan acı
çığlık atsam kar eder mi?
duydum ki toz tutmuş kırbacı
vaz geçmek öfke mi, keder mi?
onun sıcak kalbini almak isterken
birden bire
neden ellerimle ona yüreğimi verdim?
bir hayvan terbiyecisinin evine hırsız girer mi?
yanılmıştım oysa
sevdiğini sanarak
nasıl da aldattı gitti
yok oluverdi bir anda
türlü numaralarına inandırarak
demek masallar doğruymuş
herkes bir varmış, bir yokmuş...
sandım beni seviyor
sandım yalnız da okunur masallar
hiç ‘Bekle beni’ diye
bir masal biter mi?
şimdi gidiyorum çok uzaklara
ve hala bilmiyorum
‘Ona niye yüreğimi verdim?’
bir hokkabazın evine hırsız girer mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder