2 Şubat 2008 Cumartesi

SİRK

Sandım beni seviyor

sandım gidiyorum çok uzaklara

dedim ki ‘Herkes beni terk ediyor

bari onun yolu kısa bu pabuçlarla’

niye verdim pecmurde yüreğimi

-hiç bilmem-

bir palyaçonun yolu biter mi?

o hep yürüdü bana varmadan

önce ağlattı benden söz ederek

sonra herkesi güldürdü

güllerini derdi gitti

kayboluşuma bakmadan

onun düşlerini kurdum

düşünüp durdum

‘Niye yüreğimi verdim’

bir palyaçonun evine hırsız girer mi?

sandım gençlik hülyası önce

sandım yollar biter

kolay olsa ayak izlerine dalıp gitmezdim

niye tüm sırlarımdı, derdim

kör parmaklıklar hiç ‘Ehlileşmiş’ der mi?

vahşi bir hayvan gibi kin tutmadım ben de

7 kat çeliğin içindeyken yüreğim

üzer mi her an göğsümde patlayan acı

çığlık atsam kar eder mi?

duydum ki toz tutmuş kırbacı

vaz geçmek öfke mi, keder mi?

onun sıcak kalbini almak isterken

birden bire

neden ellerimle ona yüreğimi verdim?

bir hayvan terbiyecisinin evine hırsız girer mi?

yanılmıştım oysa

sevdiğini sanarak

nasıl da aldattı gitti

yok oluverdi bir anda

türlü numaralarına inandırarak

demek masallar doğruymuş

herkes bir varmış, bir yokmuş...

sandım beni seviyor

sandım yalnız da okunur masallar

hiç ‘Bekle beni’ diye

bir masal biter mi?

şimdi gidiyorum çok uzaklara

ve hala bilmiyorum

‘Ona niye yüreğimi verdim?’

bir hokkabazın evine hırsız girer mi?

Hiç yorum yok: