BAZEN

Çiçekler kokusunu unutur-muş

bari sen unutma

bil ki un ufak olur bir adam

ufacık tefecik mahzeninde yüreğin

bazen bir çığlıkla uyunur...

çığlıklıdır ağlamanın sessizliği

ve yine sessizlikte bazen

avunulur...

hıçkırmaktadır yaşamın nefessizliği

karşı koymak DUVAR’lıdır

kime tekamül eder enfes güneşler bilmem

varolmak kiminledir...

sen sakin sularda yüz-git

çırpınmak benimle

ölmemek elimdedir

hangi kavganın zaferini tutarsan sürer

ölüm seninle

ömür hep benimledir

seninle gelir üzünç, yenilgi ve keder

alkışlar sevincedir...

şarkın bilinmez, türkün okunmaz

herkes bilir ağıdın yok

ama gece-gündüz emrindedir

bir tek kahkahan hatırlanmaz

gözyaşın içindedir

içincedir gözyaşın

-ki bir bilmece-

bir aşılmaz, örtülmez hal

çırılçıplak sana bakar da aynada

sırlar her zaman seninledir...

SEN yaşamın derin sırrı

ayyuka çıkan hazzı

sadece denedim ben

kendime yetebilecek miyim?

yoksa keskin deneyimden başka nedir

tuz-buz olan gözyaşlarıyla

binbir sırlı AYNA ben

GÜZELLİK hep seninledir...